Jan Littink (88) en Wim Egberts (86) hebben nog steeds plezier in de duivensport

Jan Littink

"Bakker Jan", bij Steeds Verder ook vaak aangeduid als "Ome Jan", is blij met elke dag dat hij nog tussen zijn duifjes vertoeven kan. "Ik heb er zes mee naar Reusel en dat zijn zes hele goeien" aldus Littink. Het is geen grootspraak,maar meer een uitvloeisel van zijn positieve denkwijze. "Mijn zes weduwnaars hebben goed hun best gedaan, soms zaten ze in de middenmoot, soms in de achterhoede en twee keer ging ik er helemaal onderdoor, maar ik ben al met al prima tevreden!" Jan sukkelt met zijn gezondheid. De bloedvaten in de benen laten het afweten. Voor het schoonmaken van de hokken kan hij een beroep doen op "buurman" Jan Roeterdink en Arie Woertman fungeert als taxi van en naar het clublokaal. Als hem gevraagd wordt naar zijn visie op het weer, dan is hij opnieuw mild in zijn oordeel. "We hebben de laatste tijd niet veel geluk met het weer, maar ik geloof niet dat dit seizoen uitgesproken slechter was dan de voorgaande 72 seizoenen." Als ik Littink vraag welke veranderingen wel in het oog springen, duikt hij spontaan in het verleden. "Vroeger had je kampioenen als Willie van de Steeg, Slinkman senior, Jan Kamperman, de oude Be Meier en niet te vergeten Gerard Taverne. Nu zijn dat allemaal andere namen. Toen had je bekers zo groot als een koffiekopje, nu heb je pronkstukken van een halve meter en groter. In het verleden klokte ik met een konstateur (Benzing) met busjes en gummiringen, nu gaat het elektronisch met chips. Van dat laatste begrijp ik niets, maar het is wel een uitkomst als je slecht ter been bent. En het meest opvallendeverschil: vroeger korfden we in een paardestal, nu lijkt ons clubgebouw een hotel".

Wim Egberts

Toen enige jaren geleden "de IJsselbode" ter ziele ging, was hij bijna gestopt met zijn hobby. Andere liefhebbers trokken Wim over de streep om zich aan te melden bij Steeds Verder. Achteraf een goede zet, want Wim is een echte duivenliefhebber. "Jammer dat het weer zo slecht is. Nu wordt de vlucht uitgesteld naar zondag. Ik ben uitgenodigd op een feestje, maar ik heb al gebeld om te zeggen dat de duiven op zondag voor gaan!" Wim heeft er zeven ingekorfd voor Reusel. Daarmee troeft hij Jan Littink met 1 duif af. "Toch zit bakker Littink me vaak voor op de uitslag" aldus de sportieve tachtiger, "vooral als ik zoals vorige week Peter Pech ben". Als Wim merkt dat ik zijn pechverhaal niet ken, vertelt hij het in geuren en kleuren. "Ik zit vorige week op mijn gemak op de duiven te wachten. Het elektronisch systeem stond ingesteld en werkte perfekt. Komt plotseling de buurman met de opmerking dat hij een schroeilucht ruikt en rook uit de schuur ziet komen. Blijkt de trafo doorgebrand. Tien minuten later arriveerden de duiven, maar ik stond machteloos. Had ik nu mijn oude klokje nog maar, dacht ik. Dank zij Jan Hoppen, waar ik veel steun aan heb, is alles weer gerepareerd en vervangen. Kijken hoe het morgen gaat. Het belangrijkste is dat je er lol in houdt" zegt hij met een sappige Deventer tongval. Ook Wim gelooft niet in een klimaatverandering, ondanks de huidige tegenslag.

Kampioenschappen

Behalve over het weer, kunnen duivensporters zich erg druk maken over de kampioenschappen. In de winter wordt er urenlang over vergaderd. Het is net als bij vissen: tel je de meters of tel je het gewicht. De liefhebber met de beste duiven zal uiteindelijk het kampioenschap opeisen, welk systeem je ook kiest. Kijken we naar het heden, dan scoort Jan de Ruiter uitzonderlijk goed. Veel vroege prijzen en indrukwekkende series. Jan is pas twee jaar lid van Steeds Verder, maar wel spekkoper. Daarvoor was hij lid van "de Vale Ouwe" Een goede speler is hij al vele jaren, maar voorheen moest hij toch vaak zijn meerdere erkennen in clubgenoten als Siegfried Kummerhove, Gerrit van Looyengoed , Jan Pouw en niet te vergeten wijlen Henk Gerritsen. Misschien speelt het feit dat Jan nog niet zo lang geleden in de Vut ging een positieve rol. Feit is echter dat er elk jaar verschuivingen optreden. In de jaren tachtig speelde "vliegende melkman" Gerrit Jansen dikwijls een dominerende rol. Wijlen Jan ter Harmsel, keurmeester en oud-voorzitter, genoot in die tijd aanzien vanwege zijn prachtige uitslagen met een gering aantal duiven. Martin Halkus, Theo Boerkamp en Jan en Frits van Brummen kenden hele sterke perioden. Soms stond of viel het succes bij 1 of enkele superieure duiven die het verschil maakten. Een verklaring voor de opkomst en neergang is niet altijd gemakkelijk te geven. Tussen 1988 en 1990 was de combinatie de Boer, waarvan destijds ook Jasper Romein deel uit maakte, superkampioen. Toen Gerrit Jansen begon te investeren in duiven van Gerritsen /van Looijengoed, heroverde hij de titel. In 1994 begon de opkomst van Gerrit en John Nieuwenhuis. In 1995 hadden ze zelfs de vier beste duiven van de vereniging! In 1996 deden ze het weliswaar nog uitstekend, maar de opkomst van Hillie Romein begon zich af te tekenen. Met vlieghokmanager Cor Buis aan het roer en geholpen door de aanwezigheid van een absolute topduif rukte Hillie op naar de top van de G.O.U. Totdat Jan de Ruiter in beeld kwam.... Denk nu niet dat daarmee alle wapenfeiten genoemd zijn. Arie Woertman kende ook jaren dat hij op alle fronten met de besten mee kon. Joke & Martin Geven , met dochter Fiona als pionier, dwongen alom respekt af met ijzersterk spel met de junioren en daarna eveneens met de oude duiven. Gerrit van Beek had in 1997 een topjaar met de asdoffer van de club en zo waren er steeds verrassingen en verschuivingen die de sport boeiend hielden. Wie vorige week de kampioenschappen 2002 bestudeerde, las daarin de hoop voor de toekomst en de doorbraak van de jeugd. Jan de Ruiter timmert landelijk aan de weg met superuitslagen, Hillie Romein is internationaal bekend en heeft wederom een geweldige jaarling die een belofte inhoudt voor de komende jaren, maar de 12 en 10 jarige Sven & Kirsten van Brummen stelen de show met hun "Bonte Actros" die als beste midfonddoffer wordt afgevlagd. Ook de 16-jarige Werner van Beek kan terugzien op een geslaagd seizoen. Dankzij twee volle zusjes, beiden schaliekleurig, superkampioen eendaagse fond! Volgende week is er de slotvlucht voor de junioren. Met nog enkele natourvluchten te gaan zit het seizoen er bijna op. 2003 zal het jaar worden van sportieve revanche, nieuwe doorbraken en ...nieuwe ronde nieuwe kansen! Een zekerheid is er: opnieuw zal het soms regenen, zal de wind verkeerd staan en zullen er fouten gemaakt worden. Met de instelling van Littink en Egberts is er echter ondanks alles nog genoeg sportplezier te beleven!